W ciągu kilku lat  działalności SDGB udało nam się pozyskać materiały archiwalne oraz zeznania naocznych świadków z okresu II Wojny Światowej oraz lat powojennych Dolnego Śląska.

           Czym jest rozmowa z człowiekiem, który widział to czego my nie możemy już zobaczyć i dzieli się z nami historią tamtych lat? Trudno to opisać. Ale jest to wspaniałe przeżycie dla słuchacza. Zachować to dla siebie czy się podzielić ze społeczeństwem? Natura eksploracyjna podpowiada – nie ujawniać do czasu wyjaśnienia. Ale jak można nie przekazać tej wiedzy – choćby młodzieży, która szuka swoich korzeni na tym terenie. Nie jest prostą rzeczą publikacja takich nagrań. Wiążą nas aspekty prawne.            Mając tego świadomość uczestniczyłem w szkoleniu „Fundacji Ośrodka KARTA” – Jak skutecznie prowadzić archiwum społeczne. Dwa tygodnie wykładów online ze wspaniałymi wykładowcami. Jaki był tego efekt? Zupełnie inne i świadome spojrzenie na archiwistykę społeczną. To także, poznanie znaczenia dóbr osobistych świadka oraz jego rodziny. Pozyskanie takiego nagrania nie jest łatwe. Nie każdy chce mówić do mikrofonu lub przed kamerą. Nie każdy zgadza się na późniejszą publikację jego zeznań. Są tacy, którzy zezwalają na publikację dopiero po swojej śmierci.  Czy warto się więc starać o takie nagrania? Tak. To nie podlega dyskusji. Nagrania są dokumentem. Czy świadkowie zawsze mówią prawdę? Może nie zawsze. Pamięć po kilkudziesięciu latach jest zawodna. Ale nawet takie nagrania są pasjonujące.

           Będziemy publikowali na tej stronie takie nagrania.